Niewiedza.

Rozpoczęła się szkoła i kolejne dziesięć miesięcy w książkach. Przez pierwsze dwa dni były luzy, ale jutro już zaczynają się normalne lekcje - osiem godzin w szkole. Mam jednak nadzieję, że to chwilowy plan. A w następnym tygodniu będzie lepiej.

Tak prawdę mówiąc nie chcę pisać o typowych szkolnych sprawach, bo każdy przecież wie jak to wygląda. Chciałam napisać coś bardziej sensownego. Ale nie wiem jak to wyjdzie, ostatnio nie mam weny do pisania.

Nurtuje mnie jedna sprawa. Po raz kolejny pomarudzę Wam o sprawach damsko-męskich czy coś w tym stylu. Co prawda sytuacja jest banalna i pewnie większość dziewczyn nie zaprzątałoby sobie głowy takimi sprawami, jednak ja chyba potrzebuję się tutaj wygadać i poznać Wasze własne zdanie na to wszystko. W wakacje jak emocje już opadły nie przywiązywałam do tego większej wagi, lecz gdy teraz zaczęła się szkoła nie wiem jak mam do sprawy podchodzić.

Dobra, przechodzę do sedna. Była taka sytuacja z panem M, kiedy to pisałam, że mnie wystawił dziesięć minut przed spotkaniem, że się mną bawił-bo na to wychodzi, że po prostu zachował się niedojrzale i nieodpowiedzialnie, gdyż nie mógł od razu napisać, że nie chce mieć ze mną nic wspólnego tylko sobie ze mną pogrywał. Było mi bardzo przykro i nadal mi jest, bo naprawdę wierzyłam, że nawiążę jakąś nową znajomość, ale wyszło jak wyszło. On chodzi do mojej szkoły. Wczoraj miałam lekcje w klasie obok jego. To była dla mnie bardzo niezręczna sytuacja. Codziennie będę go widzieć w szkole. Nie ma innej opcji, gdyż on jest w tych miejscach, w których ja jestem. Nie wiem jak mam się zachowywać. Nie chcę wyjść na jeszcze większą idiotkę, niż wyszłam dwa miesiące temu. Unikanie jest w porządku? Udawanie, że go nie znam? Co prawda znam tylko z Facebooka, ale jednak coś tam się znamy. Mam za każdym razem, gdy go widzę zawracać i iść w przeciwnym kierunku? To chyba nie jest normalne. Ale ja na razie nie potrafię spojrzeć mu w oczy. Cholernie nie wiem jak mam się zachowywać. Dlaczego to ja mam się tym wszystkim przejmować? Przecież ja mu nic złego nie zrobiłam, a za każdym razem, gdy wchodzę do szkoły to JA się boję, że go spotkam. A jemu to pewnie jest obojętne. Nie wiem. Może tak, a może nie. Chciałabym, żeby i mnie to było obojętne. Bardzo mocno bym chciała.

Mam nadzieję, że z biegiem czasu wszystko się ustabilizuje. Ale do tego czasu to zupełnie nie wiem jak mam się zachowywać w stosunku do niego. Kompletna niewiedza.