Weselnie!

Uprzedzam na wstępie, że jestem tak podekscytowana, że nie mam pojęcia jak będzie wyglądał ten post. Muszę z siebie wyrzucić wszystkie emocje, które mi w tej chwili towarzyszą oraz towarzyszyły wcześniej. Oczywiście w większości pozytywne :)

Nie wiem czy wiecie, ale kolegi mojego brata, który poszedł ze mną na wesele w ogóle nie znałam. Nazwijmy go D. Poznałam go w dzień wesela z tego względu, że w ostatniej chwili okazało się, że mógł iść. Byłam zestresowana pierwszym spotkaniem z nim, ale okazał się świetnym chłopakiem. Miły, zabawny, rozgadany. Na prawdę warto było poczekać na kogoś takiego, bo bawiłam się z nim fantastycznie. Umie tańczyć, umie prowadzić, więc to plus. Nawet przy wolnych piosenkach nie czułam jakiegoś dystansu, skrępowania tym, że przy takich utworach należy być bliżej siebie :). Czułam się przy nim jakbym znała go bardzo długo. Jedyne co mnie smuci to fakt, że raczej widziałam go pierwszy i ostatni raz. Ale raczej nie mogłam i nie mogę oczekiwać więcej.

Jeśli chodzi o samo wesele to było niesamowicie udane. To mało powiedziane, bo trudno opisać słowami. Bawiłam się przez całą noc. Od dziewiętnastej do piątej rano. Tańczyłam nie tylko z D, ale również  z bratem, szwagrem, chłopakiem siostry i tatą. Tylko, że mam niemal stu procentową pewność, że gdyby nie było D. to nie bawiłabym się tak dobrze. Mogę stwierdzić to po zabawie na poprawinach, na które D. nie mógł pójść. Bez niego prawie cały czas siedziałam przy stole, bo nie było z kim tańczyć. Tak jak wspomniałam kiedyś, że każdy miał pary. Dlatego cieszę się, że poszedł na wesele i muszę mu za to podziękować. Niestety tylko na Facebooku

Ogólnie każdy się świetnie bawił. Oczywiście nie obyło się bez weselnych konfliktów i awantur, ale na szczęście zostały zażegnane. 

Brałam z D. udział w zabawie na oczepinach i prawie wygralibyśmy nagrodę, ale niestety to był mój błąd, że się nie udało. Nie zrozumiałam tego jak mam wykonać zadanie :). Wódka wchodziła jak oranżada. Starałam się nie pić zbyt dużo, aby nie narobić wstydu i mam nadzieję, że tego nie zrobiłam. To znaczy wypiłam sporo, nawet nie liczyłam ile, ale czułam się dobrze. Gorzej było później. Po weselu spałam tylko dwie godziny. Wypiłam mocną kawę. Poszłam na poprawiny, gdzie wypiłam jeszcze dwie kawy, które i tak nie pomagały. Dziś jest lepiej, nawet się wyspałam.

Wesele zaliczam do jednego z najlepszych. Nie chciało mi się na nie iść, ale na szczęście było niesamowicie. Wszystko zasługa D. i szóstce innych osób, z którymi siedziało się najbliżej przy stole. 

 Jestem zadowolona, ale i jednocześnie trochę smutna, gdyż żałuję, że wesele tak szybko minęło i znajomość z D. również się skończyła. Ale niestety tak już jest, że wszystko co dobre szybko się kończy.